Kardiyorenal Sendrom

Kardiyorenal sendrom, kalp ve böbrek fonksiyonlarının karşılıklı olarak olumsuz etkilenmesiyle ortaya çıkan klinik bir tablodur. Kalp yetmezliği böbrek fonksiyonlarını, böbrek hastalıkları ise kalp fonksiyonlarını bozarak döngüsel bir hasar süreci oluşturur.

Kardiyorenal sendrom tipleri, etkilenmenin başlangıç noktasına göre beş gruba ayrılır. Akut veya kronik kalp yetmezliğine bağlı böbrek hasarı ve böbrek hastalıklarına bağlı kalp yetmezliği bu sınıflamanın temelini oluşturur.

Kardiyorenal sendrom tanısında laboratuvar testleri, ekokardiyografi, böbrek fonksiyon testleri ve görüntüleme yöntemleri kullanılır. Erken tanı, organ hasarının ilerlemesini önlemek açısından kritik öneme sahiptir.

Kardiyorenal sendrom tedavisi, hem kalp hem de böbrek fonksiyonlarını iyileştirmeye yöneliktir. Sıvı dengesi yönetimi, uygun ilaç tedavisi, diyaliz ve yaşam tarzı düzenlemeleri tedavi planında yer alır. Multidisipliner yaklaşım başarı şansını artırır.

Kardiyorenal Sendrom Nedir?

Kardiyorenal sendrom, kalp ve böbrekler arasında karşılıklı etkileşim sonucu bir organdaki akut veya kronik işlev bozukluğunun diğer organın fonksiyonlarını da bozmasıyla ortaya çıkan klinik tablodur. Kalp yetmezliği olan hastalarda sık görülür ve hem kalp hem böbrek sağlığını olumsuz etkileyerek hastalık seyrini ağırlaştırır. Tanı, klinik değerlendirme ve görüntüleme yöntemleriyle konur; tedavi ise multidisipliner yaklaşımla her iki organı dengelemeyi hedefler.

Kardiyorenal Sendrom Tipleri Nelerdir ve Vücudu Nasıl Etkiler?

Kardiyorenal sendromu tek bir kalıba sokmak mümkün değildir. Bu durumu daha iyi anlamak ve en doğru tedavi yolunu çizebilmek için, sorunun nerede başladığına ve ne kadar hızlı ilerlediğine göre farklı tiplere ayırırız. Bu adeta bir yol haritası gibidir ve bize tedavide nereye odaklanmamız gerektiğini gösterir. Başlıca kardiyorenal sendrom tipleri şunlardır:

• Akut Kardiyorenal Sendrom (Tip 1)
• Kronik Kardiyorenal Sendrom (Tip 2)
• Akut Renokardiyal Sendrom (Tip 3)
• Kronik Renokardiyal Sendrom (Tip 4)
• İkincil Kardiyorenal Sendrom (Tip 5)

Tip 1, yani Akut Kardiyorenal Sendrom, en sık karşılaştığımız ve en hızlı gelişen tablodur. Burada her şey aniden olur. Örneğin büyük bir kalp krizi sonrası kalbin pompalama gücü aniden düşünce, böbrekler de hızla bundan etkilenir ve fonksiyonları bozulur. Büyük kalp ameliyatları sonrası yaşanan kalp yetmezliği de böbrekleri benzer şekilde etkileyebilir.

Tip 2 kardiyorenal sendrom ise daha yavaş ve sinsi ilerleyen bir süreci ifade eder. Yıllardır devam eden kronik bir kalp rahatsızlığı, örneğin kalp damarlarındaki tıkanıklık veya bir kapakçık sorunu, zamanla böbrekleri yavaş yavaş yorar ve fonksiyonlarını kalıcı olarak bozar. Bu hastalar genellikle ameliyat masasına geldiklerinde, farkında olmasalar bile böbrekleri zaten bir miktar hasar görmüş olabilir.

Tip 3’te ise olaylar tam tersi yönde gelişir. Sorun bu kez böbreklerde başlar. Örneğin kullanılan bazı ilaçlara veya tıbbi görüntülemede kullanılan kontrast maddelere bağlı olarak böbreklerde ani bir hasar gelişir. Böbrekler görevini yapamayınca vücutta hızla sıvı birikir, bu durum kan basıncını yükseltir, akciğerlerde ödeme yol açar ve en sonunda kalbi aşırı yorarak akut kalp yetmezliğine neden olur.

Tip 4, yani tip 4 kardiyo renal sendrom, uzun yıllar süren kronik böbrek hastalığının bir sonucudur. Yıllarca diyalize giren veya ileri evre böbrek yetmezliği olan bir hastanın vücudunda biriken toksinler ve sürekli yüksek seyreden kan basıncı, zamanla kalp kasının kalınlaşmasına, sertleşmesine ve en sonunda pompalama gücünü kaybetmesine yol açar.

Son olarak Tip 5, her iki organın da aynı anda dış bir faktörden etkilendiği durumlardır. Vücudu bir bütün olarak etkileyen sepsis (kan zehirlenmesi) veya amiloidoz gibi sistemik hastalıklar, hem kalbe hem de böbreklere aynı anda hasar vererek ikincil bir kardiyorenal sendrom tablosu oluşturur. Bu cardiorenal syndrome types ayrımı, tedavinin temelini oluşturur.

Kardiyorenal Sendromun Altında Yatan Nedenler Nelerdir?

Uzun yıllar boyunca, kardiyorenal sendromun basit bir “tesisat” sorunundan kaynaklandığı düşünüldü: Kalp zayıfsa, böbreklere yeterince kan pompalayamaz ve böbrekler de bu yüzden bozulur. Bu düşünce tamamen yanlış olmasa da resmin sadece küçük bir parçasını oluşturuyor. Modern tıp, bu karmaşık sendromun arkasında çok daha önemli ve farklı bir mekanizma olduğunu ortaya koydu. Sorun, böbreğe ne kadar kan geldiğinden çok, kanın böbrekten ne kadar rahat ayrılabildiğiyle ilgili.

Bunu yoğun bir otoyoldaki trafik sıkışıklığına benzetebiliriz. Böbreklerimiz, vücudun kan akışının dörtte birini alan, çok şeritli, hayati bir kavşak gibidir. Eskiden sorun, bu kavşağa giden yolların boş olduğu, yani yeterince araba (kan) gelmediği zannedilirdi. Ancak artık biliyoruz ki asıl sorun, genellikle kavşağın çıkışında yaşanan bir trafik sıkışıklığı. Kalp yetmezliğinde, özellikle kalbin sağ tarafı kanı etkili bir şekilde ileriye pompalayamadığında, kan vücudun ana toplardamarlarında birikmeye başlar. Bu durum adeta otoyolun çıkış şeritlerini tıkayarak bir geri basınç oluşturur. Bu basınca “yüksek merkezî venöz basınç” (CVP) diyoruz.

Bu geri basınç, böbreklerden kanı uzaklaştıran toplardamarlarda bir set oluşturur ve kanın böbrek içinde göllenmesine, yani venöz konjesyona neden olur. Böbrek dokusunun içinde artan bu basınç, hassas süzme ünitelerini fiziksel olarak sıkıştırır ve çalışmalarını engeller. İşte bu yüzden kardiyorenal sendrom acilci yaklaşımlarında tedavi önceliğimiz, sadece kalbi güçlendirmekten ziyade, bu “trafik sıkışıklığını” çözerek vücuttaki fazla sıvıyı atmak ve böbreklerin çıkış yolunu rahatlatmaktır.

Ayrıca vücudun bu duruma verdiği bir de “panik” tepkisi vardır. Böbrekler kan akışının azaldığını hissettiğinde, vücudun alarm sistemlerini (RAAS ve Sempatik Sinir Sistemi) devreye sokar. Bu sistemler, kan basıncını korumak için tasarlanmış olsalar da sürekli aktif kaldıklarında faydadan çok zarar verirler. Bu alarm halinin vücuttaki bazı zararlı etkileri şunlardır:

• Damarların aşırı büzülmesi
• Vücutta tuz ve su tutulumunun artması
• Kalp ve böbrek dokusunda iltihaplanma
• Organlarda sertleşme ve kalıcı hasar (fibrozis)

Bu durum adeta sürekli çalan bir araba alarmı gibidir; başlangıçta bir amaca hizmet eder ama zamanla hem araca hem de çevreye zarar vermeye başlar.

Kardiyorenal Sendrom Teşhisi İçin Hangi Yöntemler Kullanılır?

Bir hastada kardiyorenal sendromdan şüphelenildiğinde, doğru bir teşhis koymak ve ameliyat gibi büyük bir müdahalenin risklerini öngörebilmek için tek bir kan değerine (kreatinin) bakmak kesinlikle yeterli değildir. Bu adeta bir yapbozun sadece tek bir parçasına bakarak bütün resmi anlamaya çalışmak gibi olurdu. Bu nedenle durumu tüm yönleriyle değerlendirmemizi sağlayan kapsamlı bir yaklaşım benimseriz. Kardiyorenal sendrom teşhisinde başvurduğumuz temel yöntemler bulunur:

• Detaylı klinik ve fiziki muayene
• Ekokardiyografi (Kalp ultrasonu)
• Yatak başı ultrason (POCUS) ile hemodinamik değerlendirme
• Özel kan ve idrar testleri (Biyobelirteçler)

İlk adım her zaman hastayı dikkatle dinlemek ve muayene etmektir. Vücutta sıvı birikiminin ipuçlarını ararız. Boyun damarlarında belirginleşme, bacaklarda veya karında şişlik, akciğerlerde duyulan hırıltılar bize vücudun aşırı yüklendiğini gösterir. Aynı zamanda yorgunluk, halsizlik, soğuk eller ve ayaklar gibi belirtiler de kalbin yeterince güçlü çalışmadığının işaretleri olabilir.

Ekokardiyografi, yani kalp ultrasonu, bizim için vazgeçilmez bir araçtır. Bu ağrısız test sayesinde kalbin yapısını, odacıklarının büyüklüğünü, kapakçıklarının durumunu ve en önemlisi kasılma ve gevşeme fonksiyonlarını detaylıca görürüz. Özellikle kalbin sağ tarafının ne kadar iyi çalıştığı ve kalp içi basınçların ne durumda olduğu, böbrekler üzerindeki stresi anlamamız açısından hayati bilgiler verir.

Son yıllarda yatak başı ultrason (POCUS) kullanımı da giderek yaygınlaştı. Bu yöntemle, hastanın yatağının başında, ana toplardamarların (vena kava inferior) dolgunluğunu ve solunumla nasıl değiştiğini anında görerek vücuttaki sıvı yükü hakkında hızlı ve değerli bilgiler edinebiliriz.

En heyecan verici gelişmelerden biri ise biyobelirteçler alanındadır. Bunlar kan veya idrarda bakılan ve bize organ hasarı hakkında çok erken ve hassas bilgiler veren özel proteinlerdir. Kreatinin değeri böbrek hasarı oluştuktan çok sonra yükselirken, bu modern belirteçler sorunu saatler içinde haber verebilir. Bu testlerden bazıları şunlardır:

• Sistatin-C
• NGAL
• KIM-1
• NT-proBNP
• Galektin-3

Sistatin-C, böbreğin süzme gücünü kreatininden daha hassas bir şekilde gösterir. NGAL ve KIM-1 gibi belirteçler ise doğrudan böbreğin süzme kanallarında bir “yangın,” yani aktif bir hasar olup olmadığını bize söyler. NT-proBNP kalbin ne kadar gerildiğini ve strese girdiğini gösterirken, Galektin-3 hem kalp hem de böbrekteki kalıcı hasar ve sertleşme (fibrozis) hakkında fikir verir. Tüm bu yöntemleri bir arada kullanarak hastanın cardiorenal syndrome riskini net bir şekilde ortaya koyar ve tedavi stratejimizi kişiye özel olarak planlarız.

Kardiyorenal Sendrom Tedavisi Nasıl Yapılır ve Hangi İlaçlar Kullanılır?

Kardiyorenal sendrom tedavisi, iki ucu keskin bir bıçak üzerinde yürümeye benzer. Bir yandan kalbi korumak ve güçlendirmek için hayati öneme sahip ilaçları kullanmamız gerekirken, diğer yandan bu ilaçların böbrekler üzerindeki hassas dengesini sürekli gözetmeliyiz. Amacımız, hastayı en ideal tıbbi duruma getirerek onu olası bir cerrahi müdahaleye en güvenli şekilde hazırlamaktır.

Tedavinin temel direği, vücuttaki fazla sıvıyı atarak kalbin yükünü ve böbrekler üzerindeki geri basıncı azaltmaktır. Bunun için idrar söktürücüler (diüretikler) kullanırız. Ancak ileri evre hastalarda vücut bu ilaçlara karşı bir direnç geliştirebilir. Bu direnci kırmak için uyguladığımız bazı stratejiler bulunur:

• İlaçların damardan sürekli infüzyonla verilmesi
• Farklı mekanizmalarla etki eden idrar söktürücülerin birlikte kullanılması
• Böbreğin farklı bölgelerini hedef alan ilaç kombinasyonları (sıralı nefron blokajı)

Kalp yetmezliği tedavisinin vazgeçilmezleri olan RAAS inhibitörleri (ACE inhibitörleri ve ARB’ler gibi tansiyon ilaçları), bu hasta grubunda özel bir dikkat gerektirir. Bu ilaçlar başlandığında böbreklerin çalışma şeklinde hafif bir değişiklik yaratarak kreatinin değerlerinde geçici bir yükselmeye neden olabilir. Bu durum sıkça endişe yaratır ve “böbreklere zarar veriyor” düşüncesiyle ilacın kesilmesine yol açabilir. Oysa bu genellikle, ilacın böbrek içindeki zararlı yüksek basıncı düşürdüğünün ve koruyucu etkisini gösterdiğinin bir işaretidir. Eğer bu yükseliş belirli bir sınırın içinde kalıyorsa ve hastanın genel durumu iyiye gidiyorsa, bu hayati ilaçlara devam etmek uzun vadede hem kalp hem de böbrek sağlığı için en doğru yaklaşımdır.

Son yıllarda tıp dünyasında çığır açan ve cardiorenal syndrome treatment anlayışını kökten değiştiren bir ilaç grubu ortaya çıktı: SGLT2 inhibitörleri. Başlangıçta diyabet tedavisi için geliştirilen bu ilaçların, diyabeti olmayan hastalarda bile hem kalp hem de böbrekler üzerinde olağanüstü koruyucu etkileri olduğu anlaşıldı. Bu ilaçlar, adeta akıllı birer “sistem dengeleyici” gibi çalışırlar. Bu ilaçların başlıca faydaları şunlardır:

• Vücuttan nazikçe tuz ve su atılımını sağlayarak kan basıncını ve sıvı yükünü kontrol ederler.
• Böbreğin süzme ünitelerindeki (glomerül) basıncı düşürerek böbrek hasarının ilerlemesini yavaşlatırlar.
• Kalp ve böbrekteki iltihaplanma ve sertleşme süreçlerini baskılarlar.
• Kalbin enerji kullanımını daha verimli hale getirirler.

Bugün, bu yeni nesil ilaçlar, kardiyorenal metabolik sendrom gibi durumların da dahil olduğu geniş bir yelpazede, kalp ve böbrek korumasının temel direklerinden biri olarak kabul edilmektedir. Ameliyat adayı bir hastanın, eğer uygunsa, bu ilaç grubunu kullanıyor olması, onun ameliyata çok daha sağlam bir zeminde girmesine yardımcı olur.

İlaçlar Yetersiz Kalırsa Kardiyorenal Sendrom İçin Hangi Cihazlar Kullanılır?

Bazı durumlarda, özellikle hastalık çok ilerlemişse veya ani bir kötüleşme yaşanmışsa, ilaç tedavisi tek başına vücuttaki dengeyi sağlamak için yeterli olmayabilir. İşte bu noktada hastayı stabilize etmek, organlarını korumak ve daha kalıcı bir çözüme (örneğin iyileşme veya nakil) köprü oluşturmak için ileri teknoloji ürünü mekanik destek cihazlarından yardım alırız. Bu cihazlar, ilaçların yapamadığını mekanik olarak yaparak bize zaman kazandırır. Bu kritik durumlarda kullanılan başlıca cihaz ve yöntemler mevcuttur:

• Ultrafiltrasyon (UF)
• İntra-Aortik Balon Pompası (IABP)
• Sol Ventrikül Destek Cihazları (LVAD) / Kalp Pompaları

Ultrafiltrasyon, esasen “akıllı bir diyaliz” yöntemidir. Hastanın kanı bir makineden geçirilerek, vücuttaki fazla tuz ve su kontrollü ve öngörülebilir bir şekilde uzaklaştırılır. Özellikle yüksek doz idrar söktürücülere yanıt vermeyen ve vücudu aşırı derecede sıvı dolu (hipervolemik) olan hastalarda, nefes darlığını gidermek ve kalbin yükünü hafifletmek için etkili bir yöntemdir. Ancak bu işlem böbrek fonksiyonlarını geçici olarak daha da bozabileceğinden, dikkatli bir hasta seçimi gerektirir ve genellikle ilk tercih edilen bir yöntem değildir.

İntra-Aortik Balon Pompası (IABP), kalbin iş yükünü azaltmak için kullanılan en yaygın geçici destek cihazıdır. Kasık damarından kalbin ana atardamarı olan aorta yerleştirilen ince bir balondur. Bu balon, kalbin gevşediği anda şişerek kalp kasını besleyen koroner damarlara daha fazla kan gitmesini sağlar ve kalbin kasıldığı anda sönerek kanın vücuda daha kolay pompalanmasına yardımcı olur. Komplikasyon riskinin daha düşük olması, özellikle kanama riski yüksek olan böbrek hastalarında onu değerli bir seçenek haline getirir.

Sol Ventrikül Destek Cihazları (LVAD) ise çok daha güçlü ve genellikle daha uzun süreli destek sağlayan mekanik kalp pompalarıdır. Bunlar ileri evre kalp yetmezliğinde, kalbin işini tamamen devralan sofistike cihazlardır. Bir LVAD takılması, zayıflamış kalbin böbrekler üzerindeki olumsuz etkilerini ortadan kaldırarak böbrek fonksiyonlarında belirgin bir iyileşme sağlayabilir. Bu cihazlar, kalp nakli bekleyen hastalar için bir “nakle köprü” veya kalp nakline uygun olmayan hastalar için kalıcı bir “destinasyon tedavisi” olarak kullanılabilir. Özellikle kombine kalp-böbrek nakli adayı olan hastalarda, vücudu nakle hazırlamak için hayati bir rol oynarlar.

Kardiyorenal Sendrom Varlığında Kalp Ameliyatı Riskleri Nelerdir?

Bir hastada kardiyorenal sendrom bulunması, planlanan herhangi bir kalp ameliyatının doğasını, risklerini ve başarı beklentisini temelden değiştirir. Ameliyat öncesi böbrek fonksiyonlarının durumu adeta hastanın ameliyat sonrası yolculuğunun nasıl geçeceğini öngören bir kristal küre gibidir. Geniş çaplı bilimsel veriler, koroner bypass veya kapak ameliyatı geçirecek hastalarda, hafif düzeyde bir böbrek fonksiyon bozukluğunun bile riskleri önemli ölçüde artırdığını net bir şekilde göstermektedir.

Ameliyat sonrası gelişen akut böbrek hasarı (ABH), sadece geçici bir komplikasyon değildir. Bu hastanın uzun vadedeki kaderini etkileyen bir “uyarıcı olaydır”. Çalışmalar kalp ameliyatı sonrası ABH geçiren hastaların, ileriki yıllarda kalp yetmezliği geliştirme riskinin çok daha yüksek olduğunu ortaya koymuştur. Bu nedenle böbrekleri korumak, sadece ameliyatın başarısı için değil aynı zamanda hastanın uzun vadeli yaşam kalitesi ve sağlığı için de kritiktir. Cardiorenal syndrome life expectancy (yaşam beklentisi), bu tür komplikasyonların ne kadar iyi yönetildiğine doğrudan bağlıdır. Böbrek hastalığı olan bir hastada kalp ameliyatı sonrası olumsuz sonuçları öngören en önemli faktörler bulunmaktadır:

• İleri yaş
• Acil veya tekrar ameliyat gerekliliği
• Ameliyat öncesi kalbin pompalama gücünün (sol ventrikül fonksiyonu) düşük olması
• Diyabet varlığı
• Planlanan ameliyatın karmaşıklığı (örneğin bypass ile kapak ameliyatının birlikte yapılması)

Hem son evre kalp yetmezliği hem de son evre böbrek yetmezliği olan hastalar için ise en iyi tedavi seçeneği kombine kalp-böbrek naklidir. Ancak bu karar, çok hassas bir dengeye dayanır. Bilimsel kanıtlar, sadece böbrek süzme hızı (GFR) belirli bir eşiğin (yaklaşık 30-40 mL/dk) altına düşmüş hastalarda kombine naklin bir yaşam avantajı sağladığını göstermektedir. Bu eşiğin üzerindeki hastalara kombine nakil yapmak, hem hastaya ek bir fayda sağlamaz hem de kısıtlı olan organ havuzundan bir böbreğin, daha yüksek riskli bir prosedürde kullanılmasına neden olur. Bu nedenle hasta seçiminde bu bilimsel kriterlere sıkı sıkıya bağlı kalmak hem tıbbi hem de etik bir zorunluluktur. Bu konular, tıp eğitiminde kardiyorenal sendrom ppt sunumlarının ve bilimsel makalelerin (örneğin kardiyorenal sendrom pdf) önemli bir bölümünü oluşturur.

Kalp Ameliyatı Sırasında Böbrekleri Korumak İçin Neler Yapılır?

Kalp ameliyatı gibi büyük bir müdahale sırasında, zaten hassas olan böbrekleri korumak, cerrahi ekibin en önemli önceliklerinden biridir. Bu tek bir sihirli formülle değil ameliyat öncesinde başlayan, ameliyat sırasında devam eden ve yoğun bakımda süren bir dizi özenli ve planlı adımla mümkündür. Adeta bir orkestra şefi gibi, tüm süreç boyunca böbrek sağlığını gözeten bir yaklaşım benimseriz.

Ameliyat Öncesi Yapılması Gerekenler:

• Detaylı risk analizi yapmak
• Hastanın ilaç tedavisini optimize etmek
• Böbreğe zararlı olabilecek tüm ilaçları kesmek
• Vücudun yeterli sıvıya sahip olmasını sağlamak (damardan hidrasyon)
• Gerekirse bir nefroloji (böbrek hastalıkları) uzmanından görüş almak

Ameliyat Sırasında Alınan Önlemler:

• Kalp-akciğer makinesinde geçen süreyi olabildiğince kısa tutmak
• Ameliyat boyunca kan basıncını ideal aralıkta tutmak
• Yüksek venöz basınçtan (böbrekte kan göllenmesi) kaçınmak
• Kanın aşırı sulanmasını (hemodilüsyon) önlemek
• Gerekli durumlarda kalp-akciğer makinesine bir filtre ekleyerek kanı temizlemek (ultrafiltrasyon)

Ameliyat Sonrası Dikkat Edilmesi Gerekenler:

• Saatlik idrar çıkışını çok yakından izlemek
• Böbrek hasarını erken gösteren biyobelirteçleri (NGAL gibi) kullanmak
• Sıvı dengesini çok hassas bir şekilde yönetmek (ne eksik ne fazla)
• Kan basıncı ve kalp debisini desteklemek için gerekli ilaçları kullanmak
• Ciddi böbrek hasarı gelişirse, vakit kaybetmeden diyaliz tedavisini (RRT) başlatmak

Kardiyorenal Sendrom Yönetiminde Neden Bir Ekip Çalışması Şarttır?

Kardiyorenal sendrom, tek bir uzmanın tek başına üstesinden gelebileceği bir durum değildir. Kalp ve böbrek arasındaki bu karmaşık dans, farklı uzmanlık alanlarının uyum içinde çalışmasını gerektirir. Geleneksel tıpta, hastalar genellikle bir kardiyolog ve bir nefrolojist arasında mekik dokurdu. Bazen bir doktorun önerdiği tedavi, diğer organ için istenmeyen sonuçlar doğurabilirdi. Bu parçalı yaklaşım günümüzün karmaşık hastalarını yönetmek için yetersiz kalmaktadır.

İşte bu yüzden modern tıp anlayışı “Kardiyorenal Ünite” (KRÜ) veya programları adı verilen yeni bir iş birliği modelini benimsemektedir. Bu adeta bir Formula 1 pit ekibi gibi çalışan, farklı uzmanlardan oluşan bir takımdır. Bu takımda kardiyolog, nefrolojist, kalp ve damar cerrahı, uzman hemşireler, eczacılar ve diyetisyenler bir araya gelir. Herkesin tek bir ortak hedefi vardır: hastanın hem kalp hem de böbrek sağlığını en üst düzeye çıkarmak. Bu ekip çalışmasının sağladığı kanıta dayalı faydalar bulunur:

• Daha başarılı ve optimize edilmiş ilaç tedavisi
• Kalp yetmezliği nedeniyle hastaneye yatış oranlarında azalma
• Tedaviye bağlı yan etkilerin daha iyi yönetilmesi
• Ameliyat gibi büyük müdahaleler için daha güvenli hasta hazırlığı
• Daha iyi uzun vadeli sonuçlar ve yaşam kalitesi
• Hasta ve hasta yakınları için daha bütüncül ve anlaşılır bir bakım süreci

Bir kalp cerrahisi merkezi için böyle bir ekiple çalışmak, sadece bir lüks değil yüksek riskli hastalarda başarı oranını artırmak için bir zorunluluktur. Bu entegre yaklaşım geleneksel tıp disiplinleri arasındaki duvarları yıkarak, hastayı merkeze alan, bütüncül ve çok daha etkili bir bakım modeli sunar.

Sıkça Sorulan Sorular

Prof. Dr. Yavuz Beşoğul

Prof. Dr. Yavuz Beşoğul, 25 yılı aşkın deneyime sahip bir Kalp ve Damar Cerrahisi Uzmanıdır. Türkiye’de kapalı kalp ve atan kalpte bypass ameliyatlarının öncülerindendir. Bugüne kadar binlerce başarılı ameliyat gerçekleştirmiş, ulusal ve uluslararası dergilerde 100’den fazla bilimsel makale yayımlamıştır.